(Ver) oordelen, vooroordelen, meningen

Je hoeft de deur niet meer uit om met elkaar te discussiëren, de liefde te vinden of om gewoon even bij te praten. Social media biedt iedereen, op verschillende manieren,  mogelijkheden om met elkaar te communiceren, in contact te blijven, elkaar de nieuwe aankopen te laten zien en anderen deelgenoot te maken van je/het “leven”.

Ben jij wel eens flink gekwetst door iemand? Voel jij je wel eens onrechtvaardig behandeld? Heeft iemand je pijn gedaan of ergens van beschuldigd en lijkt deze persoon nergens spijt van te hebben? Komen er hierdoor allerlei emoties en gevoelens in je naar boven zoals wraak, boosheid, teleurstelling, verdriet…..

ANGST:

Bijna iedereen associeert vakantie met ontspanning, gezelligheid en samen dingen doen. We hebben verwachtingen voor hoe de vakantie eruit gaat zien, verwachtingen naar elkaar en in ons hoofd spelen vaak mooie en gezellige plaatjes. Maar vakantie is verandering, verandering in structuur, in omgeving en in ritme. Verandering is niet voor iedereen ontspanning en geeft vaak ook stress. Je bent namelijk niet in je gewone omgeving, hebt geen routines, bent ineens veel samen, er is minder ruimte en privacy. Jullie, (en de kinderen), komen vaak uit een extra drukke periode, moeten nieuwe prikkels verwerken en moeten even wennen aan de nieuwe situatie. 

Zwart of wit, alles of niets

Je bent niet alleen je label……

Iedereen heeft ze, ze komen en gaan. Vandaag wat langer dan gisteren en morgen misschien minder aanwezig dan vandaag.

Als de dag van gisteren kan ik het moment terughalen dat mijn lichtje even uitging. Al maanden (misschien wel jaren) ging ik over al mijn grenzen heen. Elke dag weer dat innerlijke stemmetje dat zei dat het niet genoeg was wat ik deed, dat mijn mening niet belangrijk was en dat ik er niet toe deed.Als ik na een lange dag werken thuiskwam en ik was moe of verdrietig van de ervaringen die ik op het werk had meegemaakt was hij altijd aanwezig. Zacht fluisterend zei hij dan: “schop onder je kont moet je hebben” of “van werken gaat niemand dood”.  Ik had me hierdoor ontwikkeld tot een ideale werknemer, altijd op zoek naar meer werk zodat ik het tegendeel kon bewijzen, altijd aan. Voor meer dan 100% en vooral geen nee zeggen. Niet wetende dat het nooit genoeg was om deze innerlijke criticus tot zwijgen te brengen. Deze criticus was een heerlijke voedingsbodem voor alle gedachten en gedragingen. Het gevolg was meer werken, harder werken, geen fouten maken, doorgaan, niet zeuren, meer, meer, meer……..

Een nieuw jaar, nieuwe kansen. In mijn omgeving hoor ik dat veel vrienden en collega’s bezig zijn met het opstellen van goede voornemens. Hoe komt het toch dat we aan het begin van een nieuw jaar zo druk bezig zijn met het maken van “ goede voornemens”?